اختلال نافرمانی مقابله ای، یکی از اختلالات دوران کودکی و نوجوانی می باشد، که در آن کودک مبتلا به آن رفتارهای متمرّدانه یا ناسازگار یا خصمانه در برابر منابع اقتدار نشان می‌دهد. کودکانی که اختلال نافرمانی مقابله ای دارند، غالباً در طول یک دوره حداقل ۶ ماهه، منفی گرا، دارای رفتار خصمانه، دمدمی مزاج و نسبت به مراجع قدرت نافرمان هستند. این اختلال موجب بروز مشکلات عدیده در منزل، مدرسه و ارتباط با همسالان می‌گردد  و در زمینه های شغلی و شخصیتی آثار منفی قابل توجهی بر فرد و اجتماع می‌گذارد. برای درمان این اختلال می‌توان از روش‌های درمانی مختلفی کمک گرفت. یکی از این روش‌های درمانی، رویکردهای رفتاری می‌باشند که آموزش والدین و آموزگاران را در بر می‌گیرد و بخش مهمی از درمان را تشکیل می‌دهند. موفقیت‌آمیزترین عملی که می‌توان پس از بروز نافرمانی و کج خلقی انجام داد، در آغوش گرفتن کودک توأم با حرارت، مهر و محبت است. شواهد موجود در تحقیقات نشان می‌دهند که وقتی بعد از بروز لجبازی، کودکان را در آغوش می‌گیریم، هم دفعات تکرار این رفتارها و هم مدت زمان آن کوتاه‌تر می‌شود. در آغوش گرفتن باعث می‌شود که کودک بداند اگرچه شما هیچ توجهی هنگام جیغ کشیدن و فریاد زدن به او نمی‌کنید، ولی هنوز عاشقانه او را دوست دارید و او را درک می‌کنید.

چکیده

مقدمه

ملاک های تشخیص اختلال نافرمانی مقابله ای

علل و انگیزه های لجبازی و نافرمانی کودکان

راه¬های کاهش لجبازی و نافرمانی کودکان

1- بي اعتنايي به رفتارهاي بد 

2- حد و مرز و محدوديت قائل شويد و حق انتخاب بدهيد

3- رفتار خوب جايگزين را پاداش دهيد

4- برای رفتارهای نامطلوب جریمه تعیین کنید

5- محرومیت زمانی

6-  عدم وجود احساسات هیجانی

7- قاطع و مهربان باشيد

8- كمتر حرف بزنيد و بيشتر عمل کنيد

9- با كودك واضح صحبت كنيد

10- كودكان را براي انجام وظايف ناخوشايند ياري دهيد

11- قبل از بروز لجبازی نیازهای کودک را برآورده سازید

12- رفتار پرخاشگرانه را مدیریت کنید

13- مهارت‌های اجتماعی را به او بیاموزید

14- پس از طوفان

نتیجه گیری

منابع