كاربرد ترانسفورمرها 

مقدمه

ترانسفورمر یك دستگاه تبدیل انرژی الكترومغناطیسی است ، زیرا كه انرژی دریافت شده از مدار اولیه ، ابتدا به انرژی مغناطیسی تبدیل شده و سپس این انرژی دوباره به انرژی الكتریكی مفید در مدارهای دیگر تبدیل می گردد .در یك ترانس ، انتقال انرژی الكتریكی از یك مدار به مدارهای دیگر بدون استفاده از قسمتهای متحركه انجام می پذیرد و بنابراین ، بالاترین بازدهی ممكنه را در بین ماشینهای الكتریكی داشته و تقریباً به نگهداری بسیار جزئی نیاز دارد .

ترانسها وجود سیستمهای دارای قدرت بالا را امكانپذیر می سازند . برای انتقال عاقلانه صدها مگاوات توان به فاصله های دور ، به ولتاژهای بسیار بالا در پهنه KV200 تا KV1000 احتیاج است ، اگر چه تا این زمان ، ملاحظات عایقی ، ولتاژهای تولید شده در مولدها را زیر 33 كیلووات نگاه داشته است . با این اندازه ولتاژ ، تلفات خط بسیار بالاست و استفاده از آن ولتاژهای خیلی بالا نیز برای مصارف خانگی و صنعتی خطرناك خواهد بود . یكی از علتهای اصلی استفاده از جریان متناوب برای انتقال انرژی برق ، وجود ترانسفورمر است . با اتصال یك ترانس افزاینده بین مولد و خطوط انتقال می توان برای توانی معین ، جریان را كم نمود . و چون تلفات مسی خطوط انتقال با مجذور جریان خط متناسبند ، واضح است كه ولتاژهای خیلی بالای بدست آمده توسط ترانسفورمر ، باعث بالا رفتن بازدهی سیستم قدرت از طریق كاهش جریان خطوط انتقال می گردد .

ترانسفورمر به عنوان یكی از اجزای بسیار مهم بسیاری از مدارهای الكتریكی ، از مدارهای الكترونیكی با سیگنالهای كوچك گرفته تا سیستمهای انتقال قدرت با ولتاژ بالا بكار گرفته می شود .